Het moment – Hem x Haar – 9

Hij

Ah de parkiet van de buren vindt dat ik op moet staan. Met dichtgeknepen ogen zie ik dat LED lampjes van mijn wekker aangeven dat de ochtend al voorbij is. Het tekort aan zuurstof verraad de mufheid in de kamer. Plichtmatig stap ik uit bed en open de gordijnen en ramen. Ah, de buurvrouw is d’r vogelkooien schoon aan het maken, vandaar.

“Hoe ben ik eigenlijk thuisgekomen?”. De vaste zoektocht naar mijn telefoon begint weer, terwijl ik ondertussen half opruim. Niet tussen de halfvolle glazen wijn. Niet in de keuken bij de lege flessen. Vast tussen de bank. Nope. Vast in de badkamer. Nope. Vast onder mn kussen. Nope. GVD WAAR IS DAT DING?!?! Oh, naast de koffieautomaat. Heb ik daar vast neergelegd omdat het me verstandig leek toen ik naar binnen strompelde.  Gers staat bovenaan en na het openen van whatsapp zie ik dat de groepsapp is ontploft. Het mannenteam wilt graag op vakantie naar Miami. “Prima” , antwoord ik. “Zolang iemand anders het maar gaat regelen”. Protest alom. Ik negeer hun berichten en vraag in het privé gesprek met Gers hoe ik ben thuisgekomen. Lachende emoji’s als eerste antwoord. “Romantische Ronnie van me, ik kom zo wel ff je auto brengen”. Nice. Ik heb mijn auto uitgeleend en ik weet het niet eens.

Twee uur later zit ik gedouched op de bank met een playstation controller in mijn hand. Ik heb de glazen naar de hoek van de tafel geschoven, alsof het daar wel opgeruimd is. Net op het moment dat ik mijn mannetje naar level 65 kan updaten klopt Gers op de deur. “Hoe ben jij de portiek binnengekomen?”. “Ik heb gewoon je buurvrouw geholpen met boodschappen hoor, ik ben niet altijd ergens in een spelonk de muren aan het witten”. Hij moet lachen om zijn eigen grapje. “Auto staat beneden tijger, heb met ramen open gereden toen ik hierheen kwam. Hebbie nog koffie ofzo?”. Terwijl ik half aan het bedenken ben welke atributen ik mijn digitale personage ga toekennen, is Gers zelf al op zoek. “Moet je ook wat? Ik kan wel wat gebruiken na dat slappe gezever van je gisternacht.” “Vertoonde je weer vluchtgedrag?” vraag ik hem meesmuilend. “Nee jongen, kijk”. Hij komt naast me zitten en zet twee espresso’s op tafel. “Begrijp me goed Mike, dit heb ik je gister ook al gezegd maar waarschijnlijk kan je je het niet herinneren. Wat jij hebt met vrouwen, heb ik bijna nooit. Maar wat vrouwen met jou hebben, heb ik óók bijna nooit. Je hebt gister me uren de oren van het hoofd gekletst over liefde en romantiek en weet ik het. En ik meende wat ik gister zei: jij en ik zijn niet hetzelfde”.  Ik geef hem een knuffel en wrijf even over zijn hoofd. Hij sputtert tegen, maar we weten allebei wat hij eigenlijk tussen de regels door vertelde. “Ok, genoeg oestrogeen, laten we ff potje voetballen. Wie verliest betaalt morgen de avond”. Een uur later vliegt de controller van Gers door de kamer.

Een minuut nadat Gers is vertrokken gaat de bel. “Vast wat vergeten..”. Ik doe de deur van de portiek beneden open, maar hoor die niet open en dicht gaan. Staat er iemand voor mijn deur dan? Ik doe mijn voordeur open en zie een paar bambi ogen me aanstaren… “Melody!”.

Zij

Het is bijna 20 uur ‘s avonds en ik heb genoten van een ongelofelijke heerlijke lasagne wat Bar heeft klaar gemaakt en het gesprek die nodig was. Voor ik de auto in stap geeft ze me een knuffel en een kus op mijn wang. “Mel, Doe jij nou wat je moet doen anders heb je nooit een antwoord!” Braaf knik en lach ik haar toe. Nadat zij haar huis inloopt en we elkaar hebben uitgezwaaid rij ik eerst richting huis om me op te frissen, mijn haar te doen en een leuk outfitje aan te trekken wat bestaat uit een simpel zwart strak jurkje en trek ik mijn stoutste schoenen aan. Ik stap mijn auto in en rijd richting jou omdat ik een antwoord wil op mijn vragen. Waarom je zo verward weg liep. Wat er precies aan de hand is.

Ik kijk naar boven, naar het raam en zie dat er een klein lampje brandt. Voor ik wilde aanbellen gaat de voordeur open. Het is Gers. Gers groet me vrolijk zoals hij is en geeft me een stevige omhelzing. “Hij is thuis” zegt hij en geeft me een mep op mijn billen. Dat is Gers. Met mijn hart in mijn keel loop ik naar boven en vraag ik me af of ik misschien toch terug naar huis moet en mijn stoute schoenen uit moet trekken. Twijfelend sta ik op de trap om een keuze te maken. Nee, ik loop naar boven en sta voor de deur. Ik bel aan en het duurt even voor je open doet. Vragend doe je de deur open en verschrikt kijk je op.  Je laat me doorlopen naar de woonkamer. De woonkamer die uit flessen drank en wat glazen bestaan en nogal veel rook. Aan de flessen, glazen en rook te zien zie ik hoe jij je avond hebt doorgebracht.

“Zal ik je jas aannemen?” Terwijl je mijn jas uit doet voel ik je adem in mijn nek. Ik draai me om. “Ga zitten.” Ongemakkelijk kijk ik je aan en neem ik plaats op je mooie grote bank. Door het jurkje wat best kort is weet ik even niet hoe ik moet zitten. Je komt de woonkamer binnen gelopen met twee glazen gevuld met Hennesy. “Ja, eh… Sorry voor alle rommel.” zeg je verward. Ik glimlach en laat je weten dat het niet erg is. Terwijl ik mijn glas in mijn hand heb en je aan kijk vraag ik me af hoe ik moet beginnen. Om al mijn moed bij elkaar te rapen drink ik alles in een keer op. Gosh, De Hennesy brandt in mijn keel en ik weet even niet welke kant ik op moet kijken.  Terwijl je naast me zit en over mijn rug wrijft lach je me toe. “Mike,…”