Don’t do drugs

Het was de normaalste zaak van de wereld. Bijna iedereen om me heen deed drugs. Van wiet tot hash, van pillen tot het snuiven van coke. Gekte!

Waar ik ooit werkte zag ik dat genoeg mensen iets op hadden. Hun ogen die raar stonden, hun gedrag. Vooral als we weer een feestje hadden. Ik schrok ervan. Ik was zo’n mietje die niet eens een sigaretje had aangeraakt, maar wel altijd rokers in haar kring had. De passieve roker oftewel meeroker.

Omdat ik bekend stond als een vreetzak, vertelde een te hyperactieve collega mij waar de beste spacecake te koop was. Zij werd pas echt rustig als ze 10 jointjes had gerookt. Chocoladetaart, brownies, toffeerepen in combinatie met wiet. Ik kreeg het adres van de beste cakejes in de stad.

Er was ooit een periode, een zwarte gat waar ik mezelf kwijt was geraakt, mezelf moest herpakken, maar het niet echt lukte. Een collega raadde me aan een joint te roken voor het slapen gaan, dat zou voor minder stress zorgen. Want dat hielp bij haar dus dat zou bij mij ook lukken, dacht ze. Ja vast. Ik kon namelijk amper inhaleren.

Nieuwsgierig dat ik was ben ik op een dag naar de shop gegaan voor een stuk cake. In een vitrine stond al het lekkers. Er was keuze zat. Wat genoot ik ervan en wat voelde ik me goed. Tijdelijk. 

Op een andere warme zomerdag ging ik weer. Roken was namelijk niet aan mij besteed. Ik kocht wat lekkers en at het helemaal op. Alsof ik nooit lekkers kreeg. Dronk nog een Corona. Ik voelde niets en nam nog een stuk. Op een gegeven moment kreeg ik een lachkick en het stopte niet. Het duurde zo lang dat ik angstig werd. Ik huilde en lachte tegelijk en om me heen werd het wazig. Ik was in een ander wereld, maar niet waar ik wilde zijn. Terwijl ik angstig werd, huilde en tegelijkertijd lachte, had ik nog tijd over om boos op mezelf te worden. Ik probeerde rustig te blijven door mijn flesje water op te drinken die in no-time op was en ik daarna tig x vulde. Het hielp maar even.

Zat ik daar bij de dokter, geflipt en met spoed. Te trippen als ik weet niet wat. Mijn hoofd bewoog alsof ik bezeten was. Het spastische trekje hield maar niet op. Het leek alsof mijn hoofd een eigen leven begon te leiden. Het ging tig keer van links naar rechts en ik kon het niet stoppen. Ik had er geen controle over.

Ik heb het geweten…

Just don’t do drugs. 

 
xoxo Mimi Rose